Kiedy ktoś w rodzinie poważnie i przewlekle zachoruje, choruje tak naprawdę cała rodzina. Szczególnie trudno wtedy najmłodszym – nie do końca rozumieją co się wokół nich dzieje. Często muszą „szybciej dorosnąć”. Rywalizują z chorobą o uwagę bliskich. O tym jakie książki pomogą oswoić chorobę i przetrwać trudny czas opowiadałyśmy dziś z Dorotą Mintą.
MAMA MIAŁA OPERACJĘ
Mała dziewczynka prostymi słowami opowiada o chorobie swojej mamy. Najpierw w domu wszyscy są smutni. Rodzice dużo rozmawiają, babcia płacze. Później tata i mama próbują wytłumaczyć córce czym jest rak. Dziecko próbuje przełożyć wszystko na swój język – raki to przecież żyją w jeziorze, operacja kojarzy jej się z operą. Guz w piersi rodzice porównują do kamyczka. Chemioterapię tłumaczą przypominając jak dziadek spryskiwał zachwaszczony ogród.
Nie ma tutaj ukrywania trudnej prawdy przed dzieckiem. Mama pokazuje córce bliznę po mastektomii. Razem z mamą bohaterka czeka, aż włosy po chemioterapii odrosną.
W przyszłości mama będzie miała nową pierś – być może nawet urodzi dziecko i będzie je karmić piersią. „za kilka lat to wszystko będzie tylko złym wspomnieniem”.
Książka, która świetnie pokazuje, jak rozmawiać z dzieckiem o chorobie - jak dostosować przekaz do jego wieku.
wiek: 4+ wydawnictwo: finebooks
NIEZAPOMINAJKA
Dziewczynka opowiada nam o swojej babci, która nauczyła ją wielu rzeczy. Razem rozpoznawały liście i ptaki w parku, piekły ciasteczka, robiły na drutach. Jednak od pewnego czasu bohaterka martwi się o babcię, której zdarzyło się zgubić klucze i zapomnieć gdzie mieszka albo zapomnieć o ich wspólnych sprawach. To rudne doświadczenie dla dziecka. dziewczynka czuje się rozżalona. Rodzice tłumaczą jej, że to nie wina babci. Bohaterka decyduje, że teraz ona przypomni babci, czego ta ją nauczyła. „babciu, wcale nie musisz pamiętać tych wszystkich nazw drzew i ptaków… tylko mnie nigdy nie zapomnij, proszę!”
wiek: 4+ wydawnictwo: Widnokrąg
TROSKA
Mama Marty’ego cierpi na depresję. Całymi dniami nie wychodzi z łóżka, nie kąpie się, nie je. Chłopiec robi co może, żeby się nią zaopiekować, ale to za duża odpowiedzialność dla dorastającego chłopca. Narobił sobie przez to problemów w szkole, a jego relacje z rówieśnikami właściwie przestały istnieć. Nie chce pomocy, ale pracownice opieki społecznej nalegają, żeby dołączył do grupy wsparcia dla „dzieci – opiekunów”.
Tam Marty poznaje Daisy – dziewczynę, której mały brat cierpi na śmiertelną chorobę. Daisy jest zostawiona sama sobie. Mama cały czas czuwa przy chorym dziecku. Tata próbuje utrzymać rodzinę. Nic więc dziwnego, że ich córka weszła w rolę tej, która nie sprawia żadnych problemów. Wzorowa uczennica, dobra koleżanka – może dlatego tak trudno zauważyć dorosłym, że i ona bardzo potrzebuje pomocy.
Prawdziwy obraz tego, jak choroba w rodzinie wpływa na dziecko i jak łatwo w takiej sytuacji zapomnieć o jego potrzebach. Autorka jest szkolnym pedagogiem. Pracuje z młodzieżą, a jej książki są zainspirowane prawdziwymi historiami, z którymi ma do czynienia w pracy zawodowej. Dlatego jej bohaterowie to nastolatkowie z krwi i kości. Wiarygodni z każdym calu. Warto, żeby przeczytali ją również rodzice.
wiek: 12+ wydawnictwo: Zielona Sowa
Całą rozmowę możecie obejrzeć tutaj
zdjęcie moje i Doroty dzięki uprzejmości Waldemara Kompały